เป็นส่วนของสารเหนียวที่ผึ้งใช้สำหรับติดผนังในรวงรังของพวกมันเอง เวลามันเก็บสะสมอาหารไว้ในแต่รังเพื่อมิให้เชื้อโรคเข้าไปทำลายอาหารให้บูดเสีย ป้องกันศัตรูที่จะจู่โจมมันได้อีกด้วย ถ้ามีแมลงชนิดอื่นพลัดหลงเข้ามาจะถูกมันต่อยตาย เสร็จแล้วมันช่วยกันเอายางออกมาห่อหุ้มซากนั้นไว้เป็นการฆ่าเชื้อป้องกันบูด-เน่า ผึ้งเก็บสะสมยางพวกนี้มาจากยางไม้ เปลือกไม้ต่างซึ่งจะมีเรซีน (Resin) วิตามิน เกลือแร่ สารผักเช่นฟลาโวนอยด์ (Flavonoids) ทหารในสงครามโลกครั้งที่สองมักพกยางผึ้งไว้ใส่แผลไม่ให้เน่าเปื่อย

สรรพคุณทางยา

การวิจัยปัจจุบันพบว่ามีสารปฏิชีวนะ (Antibiotics) ทำลายเชื้อหนองฝีเช่นเชื้อสแตปฟีโรค๊อคไค (Staphylococcus Aureus) ได้ มีสารต้านไวรัส (Antiviral) ต่อต้านการอักเสบ (Anti Inflammatory) ใช้ได้ทั้งภายในและภายนอก ทำเป็นนำ้ละลายบ้อมปาก ทาแผลในปาก ปากเปื่อย เจ็บคอ เหงือกบวมเป็นแผล ทาแผลงูสวัด (Herpes Zoster) แผลเริม (Herpes Simplex)

ขนาดใช้

ยางขี้ผึ้งแคปซูล 20 mg 1เม็ดวันละครั้งก่อนอาหาร เจ็บคอใช้ยางเม็ดละลายนำ้ กลั้วคอบ่อยๆอาการจะดีขึ้นใน 1-2 วัน
มาส่งเสริมการวิจัยและพัฒนายางผึ้ง เพื่อใช้เป็นยาปฏิชีวนะรักษาเชื้อสแตปฟีโลค๊อคไค (Staphylococcus) ซึ่งมักดื้อต่อยามากขึ้นในโรงพยาบาลแทบจะไม่มียารักษาแล้ว เราจะได้ยาปฏิชีวนะอีกชนิดหนึ่ง